1- حتما تا حالا براتون پیش اومده وقتی زیاد فیلم می بینید و جاهایی رو که دوست دارید هی میزنید عقب و دوباره می بینید , یهو با حوادث روزمره هم چنین برخوردی بکنید. دوستای فیلمساز من از این بدترش هم تجربه کردن نه؟ حالا من چند وقت پیش به طرز فاجعه ای دیالوگ آدما با همدیگه رو قسمتی از فیلم میدیدم و دنبال پیدا کردن رابطه ای بین اونها بودم. انگار با یه فیلم ساختارشکن مواجه شده بودم نه یه فیلم سرراست.
2- یه تیکه از فیلم نفس عمیق هست که پسره منتظر دوستشه و ما دختری رو میبینیم که نزدیک میشه. پسر سلام میده و دختر هم جواب اما پسر بی اعتنا از کنار دختر رد میشه و به طرف پسری از عقبتر داره میاد میره. این صحنه رو خیلی دوست دارم چون از جنس اشتباهای روزمره اس. مثل جواب دادن به سوال کسی که داره با هندزفری صحبت میکنه و ما رو آدم هم حساب نکرده اما ما چون منتظریم یکی ما رو ببینه به گمان پیدا شدن اون یه نفر , جوابشو میدیم.
3- من کلا آدم جوگیری هستم ( این کشف یکی دوستای صمیمی منه) البته مقطعی است و سریع خودآگاه میشه اما بشنوید از مضرات این صفت وقتی با فیلم دیدن همراه بشه به علاوه علایق فمنیستی من. نمی دونین چه فاجعه ای پیش میاد وقتی فیلمی ببینم که زن بدبخت مظلومی توش باشه. حتما باید سخنرانی قرایی در مذمت این رفتار ارائه بدم ( اون هم برای صمیمی ترین دوستم یعنی همسرم) و بعد تا مدتها ممکنه از هر حرف کوچکی دچار سوء تعبیر بشم. البته گفتم که الان که میدونم مدتش بیشتر از یک ساعت طول نمیکشه اما این ماجرا باعث شده به فیلمایی که خانمهای با اعتماد به نفس بالا و روابط اجتماعی خوب توشه , بیشتر علاقه مند بشم چون رویم تاثیر میذاره .تازه اینجور مواقع میذارم خودآگاهم بخوابه چون برای کسی ضرری نداره هیچ , منفعت هم داره.
