عشق من دوبله

چند روز پیش توی سریال کارتونی Superman نقش یکی از اعضای آدم بدا رو گفتم و به طرز عجیبی از گفتن نقش یه دختر بدجنس که فکر دیگرانو میخونه و باهاشون با طعنه حرف میزنه خوشحال شدم. امشب هم توی انیمیشن SuperMario تیپ یه پسر شر رو گفتم که یه کم توک زبونی حرف میزد. البته درهر دو مورد فهمیدم که خنده ام مشکل داره و درحال تمرینم. یه چیز دیگه رو هم فهمیدم و اون اینکه بازی با تیپ برام راحتتره. شاید وقتی با صدای خودم میگم درگیر صدام هستم که خوشگل بمونه یا خراب نشه. باید خیلی تمرین کنم.
به توصیه یکی از دوستام میخوام با اوما تورمن بازیگر فیلمهای بیل را بکش و پالپ فیکشن تمرین کنم البته با فیلمای جدیدش و امروز دوتا از فیلماشو دیدم : Vatel و Prime . تکه های اوما تورمن توی فیلم اول زیاد نبود ولی دومی چرا و از فردا میرم که روی فیلم دومی تمرین کنم. فیلمهای برفهای کلیمانجارو و کازینو رویال رو هم گرفته ام ولی هنوز کامل ندیدم.
جایی خوندم همونطوری که از زندگی ما آدما داستان نوشته میشه بعضی وقتا ما هم از روی داستانها زندگی میکنیم. به نظر من که عیبی نداره هیچ لذت بخش هم هست. ممکنه آدم بترسه در بعضی از موقعیتا قرار بگیره اما وقتی توی فیلم میبینی یا توی داستان میخونی جسارتشو پیدا میکنی و زندگی یعنی تجربه.